Mnie jednak najbardziej zdenerwowało stwierdzenie, że Polacy ruszyli na czołgi z szablami w ręku. Nie odebrałem tego stwierdzenia jako niejakiego podziwu narratora dla naszej przysłowiowej odwagi a jako stwierdzenie utartego faktu. Faktu o tyle przekłamanego, że w rzeczywistości zdarzyły się podczas całej kampanii wrześniowej jedynie dwa takie przypadki.

Pozdr.

W pełni się zgadzam. Jest to piekielnie trafny opis. Jednak należy pamietać, że jest ogólny problem filmów dokumentnych, którego ciężko uniknąć. Ciężko w filmach pokazać pewien proces dziejowy na przestrzeni lat, gdyż, by to porządnie zrobić, trzeba by było nakręcić z 10 godzin materiału. By wejść w szczegóły, trzeba by było skupić się tylko na jednym, wybranym aspekcie. No niestety, filmy dokumentalne, choć najlepsze, zawsze będą daleko za książkami.

To pewne "usprawiedliwienie" nie zmienia faktu, że ten film rzeczywiście - nawet jak na dokumenty - jest bardzo pobieżny i ktoś kto choćby choćby deczko liznął tej historii nic tu ciekawego nie znajdzie, nie wspominając o historykach. Jedynym mocnym punktem tego filmu są właśnie zdjęcia. Choćby ostatnie zdjęcia Hitlera. Można przyjrzeć jego twarzy - już jako człowieka załamanego i osamotnionego - i wyciągnąć z tego sobie jakiś prywatny wniosek.